Puść Pan tego psa!

CZYLI ILE WIEMY O PSACH W PRAKTYCE.

Mamy dwudziesty pierwszy wiek. Dostęp do wiedzy zawartej w odchłaniach internetu jest dzisiaj bardzo prosty. Co chwilę pojawiają się nowe treści jak uczyć psa / jak nie uczyć, jak się z nim bawić, jak rozwijać i jak go wogole zrozumieć.

To, na jakie treści trafiamy kształtuje i wyrabia nasze podejście do psa jako istoty wrażliwej i rozumnej potrafiącej porozumiewać się ze światem na swój własny sposób.

Wreszcie pani Jadzia z drugiej klatki mogłaby z tej wiedzy skorzystać - gdyby tylko chciała!

Mowa tu o podstawowych zasadach funkcjonowania w psim społeczeństwie - trudne relacje i przypadki to już wyższa szkoła jazdy - a mimo to ciągle za plecami słyszy się - puść pan tego psa! Niech się przywita, pobiega, pobawi....

I nie byłoby w tym nic złego gdyby ludzie się po prostu szanowali, gdyby szanowali swoje psy, ich preferencje, lęki i obawy, gdyby wyciągali z internetu tylko mądre treści i umieli je filtrować. Najgorsze jest trwanie w twardej, zaściankowej, mentalnej stagnacji...

Syndrom "zakutego łba" niestety ciągle jest obecny w psiej przestrzeni i zbiera swoje żniwo w różnych problemach behawioralnych psów. Na wszystko znajdzie się wytłumaczenie tylko nie na własne błędy....

- piesek podbiega do agresywnego psa na smyczy - bo przecież chce się przywitać, - obszczekuje pokazując zęby - pewnie się boi biedaczek, - skacze po innych psach - chce się tylko bawić, - a jak go któryś ugryzie to się wreszcie nauczy...

Taka jest rzeczywistość pani Jadzi, która w internecie sprawdza jedynie prognozę pogody!

Bez zbędnej jednak złośliwości - nie każdy musi być dzisiaj ekspertem od psów, nie każdy też ma psa problematycznego, ale posiadanie psa zobowiązuje do myślenia o jego bezpieczeństwie i bezpieczeństwie innych! A kiedy podstawowe zasady są łamane to rodzi się ogromna niemoc w kręgach tych, którym na tym bezpieczeństwie zależy właśnie najbardziej!

Może jednak jutro pani Jadzia zamiast prognozy pogody przeczyta do porannej kawy jakiś fajny artykuł o psach?

KTO WIE! .... MOŻE JUTRO...."

Tekst autorstwa Magdalena St z Mobilna PSYchodnia Wychowawcza