Wśród polskiej społeczności w dalszym ciągu problem z psem jest tematem tabu. Bardzo często w swojej pracy słyszę: " chciałem wcześniej poszukać pomocy, ale się wstydziłem/łam" Pamiętam jak sama kilka ładnych lat temu miałam serdecznie dość problemów z moim psem. Jak wstydziłam się spojrzeń sąsiadów, jak byłam dla mojego psa latawcem na końcu smyczy. Za każdym razem wychodząc na dwór miałam nadzieję nikogo nie spotkać. Wynajmując mieszkanie w bloku graniczyło to z cudem. Po tym jak zebrałam się na odwagę i przyznając się sama przed sobą, że mam realny problem znalazłam pierwszego trenera, później behawiorystę...i kolejnego....i kolejnego... Przy okazji wydając masę pieniędzy. Czy na darmo? myślę, że nie. Od niektórych wyciągnęłam kilka dobrych wskazówek, poznałam różne techniki pracy, ale i nauczyłam się weryfikować kogo zapraszam do swojego domu, w czyje ręce powierzam swojego psa, czym powinno kierować się przy wyborze behawiorysty/trenera. Teraz rozmawiając z klientami znam ich uczucia, potrafię utożsamić się z tym co przeżywają. Tak samo jak w popularnym polskim powiedzeniu "syty głodnego nie zrozumie" tak samo nikt nie zrozumie, że można mieć problem z psem, dopóki sam go nie doświadczy. Właśnie dzięki tym doświadczeniom rozumiem klientów jeszcze lepiej. Są psy, które po bardzo traumatycznych przeżyciach mają na prawdę trudno przystosować się do funkcjonowania wśród ludzi i innych przedstawicieli swojego gatunku. Zwłaszcza w mieście. Czy to świadczy o tym, że to nasza wina?- nie! Czy to znaczy, że w takim przypadku należy spisać psa na straty?- nie! W przypadku psa z traumą, z zaburzeniami neurologicznymi, psychicznymi czy innymi schorzeniami, których nie można wypracować zajęciami ze zwykłego posłuszeństwa ważne jest, aby nauczyć jego opiekuna jak ma zachowywać się w danej sytuacji. Prawdziwym problemem przy zachowaniach agresywnych nie jest samo zachowanie psa, a nieumiejętność zachowania się w danej sytuacji opiekuna. To w dużej mierze od jego reakcji i opanowania zależy to, jak zachowa się jego pupil podczas eskalacji emocji oraz czy w ogóle do niej dojdzie Nie wstydźmy się za swojego psa, nie wstydźmy się szukać pomocy, bo " Nie wstyd być opiekunem agresywnego psa. Wstydem jest nic z tym nie robić"
Comments